Mijn verhaal

In het kort, want er is zoveel gebeurd vanaf het moment dat ik er voor koos om die dag niet te drinken. En de dag nadien koos ik daar weer voor.  

Zijn mijn nuchtere dagen beter? Meestal wel.  Gaat alles vanzelf? Natuurlijk niet! Ook in het nuchtere leven zijn er k*tdagen, onenigheden met geliefden, tegenslagen.

Het verschil met vroeger na een mindere of ronduit slechte dag? Dat ik nu toch al één probleem minder heb, en ’s avonds, net voor ik mijn ogen sluit, kan zeggen, ‘het was echt een k*tdag, maar ik ben nog nuchter’.

Waarom doe ik dit?

Al in mei 2018, in mijn eigen prille herstel, voelde ik intuïtief dat ik anderen wilde helpen. In euforie en op een roze wolk trachtte ik toen uit te bazuinen wat een geweldig leven je terugkreeg, als je maar nuchter werd! Natuurlijk is dat dus niet echt elk ogenblik zo , zoals boven al gezegd.

Geduld was voor mij (en dat is het nog steeds) een belangrijk iets. Geduld hebben, leren voelen. Leren accepteren dat ik nu eenmaal verslaafd ben. Elke dag opnieuw werken aan mijn herstel, ook (en zeker dan!) als ik me goed voel. Elke dag kiezen om een verslaafde in herstel te zijn, en dat ook te voelen, in plaats van te ontkennen en dit weg te willen stoppen.

Ook ik heb -net als zovelen- moeten leren met vallen en opstaan. Leren dat drinken een ‘middel’ is, en dat ik naar gedragingen en routines op een andere manier moest gaan kijken.

Leren omgaan met een herval, ook dat heb ik recent meegemaakt. En, eerlijk, uit dit herval heb ik zoveel geleerd! Dankzij deze ervaring ben ik naar een diepere beleving binnenin mezelf kunnen gaan. Heb ik de ware connectie met mijn echte “zelf” gemaakt. 

En deze connectie, met mijn eigen “zijn”, gecombineerd met het bestuderen van verschillende theoretische achtergronden, maakt dat ik anderen kan helpen. Want ik was ook daar, waar jij nu misschien bent, op die plek van radeloosheid. 

De wil om iets te veranderen, ook al weet je (nog) niet hoe, is voldoende om je verslaving op een constructieve manier aan te pakken.

Annelies Frans